Search This Blog

Thursday, June 26, 2014

Το επικό τέλος του συναυλιακού μου καλοκαιρού ή λίγα λόγια για το Ejekt Festival


Η γενιά μου και δή αυτοί που γούσταραν και την έψαχναν στη μουσική μεγάλωσε με ένα απωθημένο: Δεν είδε και δεν έζησε το Woodstock παρά μόνο από το σινεμά και μάλιστα πολλά χρόνια αργότερα λόγω των απαγορεύσεων της χούντας.Ευτυχώς τίποτα δε σταμάτησε εκεί.Μάλλον όλα ξεκίνησαν έτσι.

Το πάθος για τη μουσική είναι χειρότερο κι από εκείνο των ναρκωτικών, άμα το κολλήσεις δεν φεύγει ποτέ κι έτσι μεγαλώνεις και μαθαίνεις όχι μόνο πως να μη χάνεις τις ευκαιρίες να το ικανοποιήσεις, αλλά και να τις δημιουργείς, να τις κυνηγάς κα να τις ζείς στα άκρα. Και πως αυτό είναι καλύτερα να το κάνεις με άλλους, πολλούς. Σαν εσένα.Σαν εμένα.



Το φετινό καλοκαίρι μου ήταν μια περίτρανη απόδειξη αυτής της κοσμοθεωρίας μου, είδα κι έζησα περισσότερα πράγματα από ποτέ, μαζεμένα σε ενάμιση περίπου μήνα και το πιό γαμάτο από όλα ήταν ότι έκλεισε τόσο επικά όσο κι αυτό το πράγμα που έχω στο μυαλό μου για τη μουσική και με ζεί και με κρατάει σε εγρήγορση.

Το φετινό καλοκαίρι μου έκλεισε με Ejekt , ίσως το καλύτερο απ'όλα τα Ejekt ως τώρα. Από άποψη line- up ίσως ήταν καλύτερο για τα προσωπικά μου γούστα εκείνο του 2009  αλλά αυτό ήταν πολύ πιό ολοκληρωμένο σαν εμπειρία. Άκου τι έζησα:



  • Ένα. Ξαναείχε White Lies,όπως τότε το 2009, πάλι μέσα στην κάψα του μεσημεριού αλλά με αυτούς πολύ πιό ώριμους και με περισσότερα και καλύτερα τραγούδια
  • Δύο.Ξαναείχε Editors, όπως τότε το 2009, αλλά με τον Tom σε μεγάλα κέφια, ξεκίνησε με το δερμάτινο τζάκετ, βάζοντας το δάκτυλο στη γλώσσα, έγλυψε το καλώδιο,  έβγαλε το τζάκετ, έπιανε το στέρνο του και τι δεν έκανε,κόλαση στο απομεσήμερο ( ας έβγαζε και το πουκάμισο να ολοκληρώναμε την εμπειρία, αλλά ΔΕΝ).
  • Τρία.Ικανοποίησε και την geeky πλευρά μου, μέχρι και drone είδαμε (Heineken rules)



  • Τέσσερα.Είχε line- up με δημοφιλή στους πολλούς ονόματα και sexy καλλιτέχνες με αποτέλεσμα να μαζευτεί ασύλληπτος κόσμος, περισσότερες  γυναίκες από ότι συνήθως κι όλοι από όλες τις φυλές της Πόλης, mainstream, κάγκουρες, alternative, hipsters, απλοί άνθρωποι που δεν κατηγοριοποιούνται, διαφορετικές ηλικίες - όλη η γκάμα - μέχρι και πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά. Κι άρα ήταν όντως festival, γιορτή, χαρούμενο πράγμα, ήρθε κόσμος να περάσει καλά, χωρίς ενοχές, κόντρα στη μιζέρια.
(μπλούζα μπροστινού μου)
  • Πέντε.Είχε ζέστη κι αυτό βοήθησε στην αύξηση της σεξουαλικότητας μέχρι και πεσίματα γίνανε,είδαμε φλερτ δηλαδή και κόσμο να φιλιέται ( και να το κάνει στα δενδράκια δίπλα στις τουαλέτες) κι αυτά όλα μαζί με τα παραπάνω συνιστούν ένα σοβαρό παράγοντα που διαχωρίζει ένα φεστιβάλ από μια συρραφή live acts, μια καθολική εμπειρία από πολλές μικρές αποσπασματικές πράξεις.
  • Έξι.Είχε Darkside, γαμάτο live - καλύτερη εκτέλεση της μουσικής τους από τον δίσκο - 
  • Επτά.Είχε τους δεν μου αρέσουν καθόλου Kasabian που όμως, περί ορέξεως κολοκυθόπιττα, μάζεψαν χιλιάδες οι οποίοι και κάναν σαν τρελλοί
  • Οκτώ. Είχε φτηνή Heineken και καλά ποτά. Κι άρα καλό κέφι
  • Εννιά.Έκλεισε με ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά μου απωθημένα. Ο Paul Kalkbrenner είναι μάγος.Φύσαγε την ώρα που έπαιζε όλες του τις κομματάρες ή έτσι νόμιζα, έπαιξε σχεδόν το σύνολο του Icke Wieder ή έτσι νόμιζα, μάζεψε ανθρώπους της γενιάς των Οινόφυτων που είχαν έρθει να δούν μόνον αυτόν ή έτσι νόμιζα, έκανε 4 με 5 χιλιάδες ανθρώπους να τα βλέπουμε όλα τέλεια ή έτσι νόμιζα.Για εξήντα τουλάχιστον μοναδικά λεπτά έβλεπα απέναντί μου έναν άνθρωπο που έβλεπε απέναντί του όλες αυτές τις χιλιάδες διψασμένων ανθρώπων να χτυπιούνται αποθεώνοντάς τον, βάζοντας νοητούς στίχους στα τραγούδια του και συναρμολογώντας έναν ατέλειωτο ύμνο μη αφιερωμένο πουθενά παρά μόνο σε αυτό που λέμε dance κουλτούρα ή τη Χαρά της Απόλαυσης της Στιγμής κι αύριο μέρα είναι ή έτσι νόμιζα.
  • ΔΕΚΑ.To Ejekt έκλεισε επικά με τον ήχο του Sky and Sand  να μας παίρνει τα μυαλά και το ίδιο να γίνεται ΔΕΚΑ ετών.
Και κάπως έτσι έκλεισε το ίδιο επικά και το δικό μου φετεινό καλοκαίρι, χάρη στο Ejekt και τα παιδιά που το παλεύουν και μπορούν ακόμα να ονειρεύονται και να θέλουν να γεμίζουν Πλατείες και να φτιάχνουν σπουδαία Φεστιβάλ και στους οποίους αφιερώνω αυτούς τους στίχους ευχαριστώντας τους που μου τον έφεραν, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! 




in the nighttime
when the world is at its rest
you will find me
in the place I know the best
dancin', shoutin'
flyin' to the moon
(you) don't have to worry
'cause I'll be come back soon



and we build our castle
in the sky and in the sand
design our own world
ain't nobody understand
I found myself alive
in the palm of your hand
as long as we are flyin'
All this world ain't got no end



in the daytime
you will find me by your side
tryin' to do my best
and tryin' to make things right
when it all turns wrong
there's no fault but mine
but it won't hit hard
'cause you let me shine



and we build up castles
in the sky and in the sand
design our own world
ain't nobody understand
I found myself alive
in the palm of your hand
as long as we are flyin'
all this world ain't got no end

Περισσότερες φωτό ( κι αποδεικτικά στοιχεία για όσα λέω για τον Tom) στο blog του Θοδωρή Μάρκου

Οι δικές μου στο instagram




1 comment: